Nasza nowa galeria zdjęć – “Tymczasem na urlopie”

Lipiec i sierpień to dla nas miesiące jednoznacznie kojarzące się z wakacjami i okresem odpoczynku. Walczący w koszmarnych warunkach żołnierze Wielkiej Wojny również mieli okazje wydostać się z okopów i trafić na kilka dni w zacisze własnych domów. Niestety często podróż w jedną i drugą stronę pochłaniała większość przydzielonego urlopu. Nierzadko żołnierze trafiali do swoich żon i matek tylko na jeden dzień. Inni woleli pozostać bliżej frontu, spędzić wolny czas w najbliższym większym mieście i na kilka dni wrócić do cywilizacji – pójść do kawiarni z kobietą, na koncert czy do kościoła.

Na upragnioną przepustkę czekano miesiącami. Często w przeddzień wyjazdu władze wojskowe mogły zawiesić ich wydawanie – np. w obawie przed ofensywą przeciwnika. Oczekiwanie na urlop i wyrwanie się frontu jest jednym z motywów słynnej powieści Arnolda Zweiga „Młoda kobieta z 1914 roku”. Problem ten przewija się także niemal we wszystkich wojennych pamiętnikach i listach.

Nierzadko na urlop trafiali rekonwalescenci, którzy rodzinne progi przekraczali jeszcze w bandażach lub gipsie. Powrót do najbliższych w takim stanie mógł stać się prawdziwą traumą. Tymczasem zdrowi szczęśliwcy wykorzystywali ten krótki okres na zabawę i na kilka dni stawali się bohaterami – zwłaszcza w mniejszych miejscowościach. Popisywali się dziewczętom oraz zawstydzali młodszych kolegów, których pobór jeszcze nie objął. Dla wszystkich jednak urlop był tylko krótką pauzą od morderczej gry, w którą zostali wplątani bez ich zgody.

Przyjrzyjmy się kilku szczęśliwcom, którzy podczas pierwszej wojny światowej mogli na kilka dni udać się na przepustkę. Zachęcamy do odwiedzenia naszej galerii „Tymczasem na urlopie”.